Hersteld Hervormde Gemeente Rehoboth

Meditatie

 

 

Tafelen met Hem

 

En nog is er plaats.                                                            Lukas 14: 22 slot

 

Lukas vertelt dat het tijd is voor de maaltijd, een broodmaaltijd. Plaats van samenkomen? Het huis van een hoge geestelijke, één van de oversten van de Farizeeën. Aanwezigen? Verschillende geestelijken, de Heere is er ook en een waterzuchtig mens. Moment van bijeen zijn? De sabbat. Het is glashelder dat op de Heere wordt gelet, Hij wordt nauwlettend in de gaten gehouden en kritisch gevolgd. Hij is een ‘plaag’ voor de stipte Farizeeërs en wetgeleerden, zij verliezen Hem geen moment uit het oog, Hij is Iemand om nauwlettend ‘waar te nemen’. Hij is welkom omdat ze Hem vroeg of laat te grazen willen nemen, op Zijn woorden en daden vangen en strikken. Zijn aanwezigheid is juist daarom natuurlijk, het is echt geen hartelijke verbondenheid maar veeleer en veel meer een hatelijk en gemeen observeren en waarnemen. Met de mededeling dat een waterzuchtige man aanwezig is kan een ‘testcase’ niet uitblijven, het hangt in de lucht. 

 

Sabbat! Een waterzuchtige man. Zal dit waterzuchtig persoon genezen worden? Zal Hij dat op de sabbat doen? Verrassend. Confronterend. De Heere legt de vraag aan de mannen voor. Ze moeten maar zeggen of het is toegestaan deze man op de sabbatdag gezond te maken. Doodse stilte. Beklemmend zwijgen. Spanning in de zaal. Niemand zegt een woord. Wie

-2-

zwijgt stemt toe. De Heere is duidelijk: Natuurlijk is dat geoorloofd. Natuurlijk moet deze man genezen worden! Om Zijnentwil. Jezus doet het. Tekenend. Hij geneest hem en laat hem weggaan. Het blijft angstig stil. Niemand zegt iets, kan en durft iets te zeggen. Jezus zwijgt niet, Hij neemt het woord nog een keer, Hij heeft nog een vraag, een tweede: Een dier, of het nu een os of een ezel is, zo’n arm dier wanneer het in de put is gevallen, zo’n beest laat je toch niet verdrinken wanneer het de dag van de sabbat is?! Het is een vraag van Jezus waarop de zogenaamde ‘wijze’ mannen weer een antwoord verschuldigd blijven. Ze kunnen Hem niet antwoorden. Het komt hierbij natuurlijk allemaal op de houding tegenover Jezus aan, hun omgang met de Heere staat ter discussie en is pijnlijk aan de orde te stellen en gesteld!!!

 

Daarom, het is allemaal nog niet klaar. De Heere is nog niet uitgesproken. Die man is dan genezen maar over degenen die met Hem aan tafel zitten moet het gaan, dat wil zeggen ‘uw relatie met Mij, een kille of een warme’. Het gebod naastenliefde krijgt toespitsing. Onvoorwaardelijk nodigen! Geen uitnodigingsbeleid om er later wat voor terug te zien, voor wat hoort wat. Belangeloos gasten binnenhalen. Iemand die aan de tafel zit reageert. In vers 15 horen we iemand zeggen: Zalig is hij, die brood eet in het Koninkrijk Gods! De gelijkenis die Lukas dan uit de mond van Jezus optekent geeft te denken. Het is een scherpe en ontdekkende boodschap voor zogenoemde ‘rechthebbende’ mensen, mensen die van vernedering niet willen horen en weten. De Heere vertelt.

 

Hij vertelt over iemand die blijkbaar genoeg te besteden had. De man is voornemens een groot avondmaal te houden en

-3-

met het oog daarop verzond hij geruime tijd tevoren de uitnodigingen. Eenieder die de uitnodiging ontving kon en moest er rekening mee houden. De gastheer trof alle voorbereidingen, in de keuken was er de nodige bedrijvigheid, toen ging de boodschap uit: ‘Komt, want alle dingen zijn nu gereed!’ En dan is er de diepe teleurstelling. Onbeschrijfelijk. De een na de ander verontschuldigde zich. Andere zaken kregen de prioriteit. Een stuk land dat onlangs gekocht was, kreeg de voorrang. De uitgebreide veestapel en het recente huwelijk vormden redenen om voor de uitnodiging te bedanken en er niet op in te gaan. Het maakte de gastheer boos. Liep toen alles in het honderd? Blies de gastheer het feest af? Kunt u denken! Denk het maar niet. In geen geval, het feest zal hoe dan ook doorgaan! Het is gegaan van ‘zeggen’ naar ‘brengen’, en van ‘brengen’ naar dwingen’, het huis moest vol worden.

De lagere klasse werd opgezocht. De wijken werden afgestroopt om armen en verminkten, kreupelen en blinden binnen te brengen. En toen? De dienstknecht vervulde zijn opdracht en toen hij ermee klaar was inspecteerde hij de zaal: ‘en nog is er plaats’! Weer gaf de gastheer bevel: ‘Ga uit in de wegen en heggen en dwing ze in te komen, opdat mijn huis vol zal worden!’ Niet mis te verstane woorden. De dienaar is weer uitgegaan, hij zocht en speurde. Onder bomen en struiken, in goten en op vuilplaatsen. Ze moesten, ze moesten komen. Ja, maar ze telden toch niet mee? Jawel, de gastheer rekende ze erbij, bij hem telden zij mee. Vast en zeker. Genodigden lieten hun beurt voorbijgaan, zij hebben geen deel aan het avondmaal.

 

De boodschap heden. Hij is gekomen tot het Zijne en de

-4-

Zijnen hebben Hem niet aangenomen. De hemelse Vader met Zijn grote Gave! De HEERE beloofde en Hij voerde de heerlijke belofte wonderbaar uit. Echter is voor de eer bedankt. Aan tafel bij de hoge geestelijke bleek het weer eens. Niettemin is Gods Plan doorgegaan en Zijn heilsplan gaat door. De Raad des Heeren zal bestaan. Er is wel getwijfeld. De vraag is gesteld in Jezus’ dagen: ‘Zijt Gij het of verwachten wij een ander?’ Het antwoord volgde en was ondubbelzinnig helder: ‘Zeg dat de blinden ziende worden en de kreupelen wandelen, de armen wordt het Evangelie verkondigd.’ Vervulling, ja! Maar het moet persoonlijk worden. Het kan over Jan en alleman gaan, maar het verhaal of de boodschap raakt u, raakt mij! Ja, toch?! ‘Zalig zijn de armen van geest want hunner is het Koninkrijk der hemelen’. Tijd voor eerlijke observatie. De Heilige Geest ontdekt. Gods Geest legt alles bloot. Ik bekijk mezelf van top tot teen… neen, het kan niet. Onmogelijk. Niet om aan te zien. Moet ik dan aan tafel? Het kan niet. Het klopt helemaal, vanuit mij kan het niet en is het onmogelijk. Nochtans God! Ik word meegenomen, opgeraapt, gedwongen, erheen gesleurd en gesleept. God is me te sterk. Wat bijzonder, nu ik zie hoe smerig ik ben, nu ik pas echt zie wie ik ben, nu ik het zie zoals ik het nog nooit heb gezien, juist nu word ik meegenomen, meegetrokken. Meegenomen om gewassen te worden en gekleed te worden. Dit is nog nooit gehoord, dit is nog nooit vertoond. Wat een Heere, wat een Zaligmaker. In de feestzaal… brood eten in het Koninkrijk van God. Het is een bont gezelschap? Niemand begrijpt het. Niemand kan het verklaren. De verklaring ligt in de Gastheer en iedereen zegt: ‘Hoe is het mogelijk dat Gij naar mij zijt gekomen, dat Gij naar mij hebt gezien die naar U niet vroeg en die U niet zag!’ Plaats krijgen, plaats gegeven, plaats gemaakt.

 

© 2022 hhkvoorschoten.nl
Powered by JouwWeb